دو تا ماشین رو در نظر بگیرید که پشت سر هم در جاده در حال حرکت هستند. فاصله این دو ماشین 150 متر و سرعت هردوی اونها 90 کیلومتر بر ساعت هستش و این یعنی این که سرعت نسبی این دو وسیله نقلیه صفر خواهد بود و این فاصله 150 متر تغییری نمی کند. حالا فرض کنید که سرعت مجاز حرکت به 60 کیلومتر می رسد. ماشین اول که به محدوده سرعت 60 کیلومتر بر ساعت می رسد مجبور می شود که سرعتش رو به 60 کاهش بده و این در حالی هست که ماشین دوم همچنان با سرعت 90 کیلومتر در حال حرکت هست.

اونچه که در بچه های کوچک (از چند ماه به بالاتر) در بحث یادگیریشون دیده ام به این شکل بوده که بچه یک چیزهایی رو در زندگی روزمره مشاهده میکنه و عکس العمل خاصی هم نشون نمیده ولی با گذشت زمان و در یک وقت مقرر شما عکس العملی رو از اون میبینید که حاکی از یادگیری یک توانایی جدید در بچه هست. به عبارت دیگه بچه در مواجهه با فرآیندهای جدید و روزمره شاید از خودش هیچ عکس العملی نشون نده ولی با گذشت زمان و مشاهده و تجربه های ساده و روزمره بالاخره در یک وقتی که شما هم

امسال 9 امین سالی است که در دانشگاه تدریس میکنم. قبل از اون هم 5 سال سابقه تدریس در مدرسه (مقطع راهنمایی) را داشته ام. بارها این تجربه رو داشتم که با اینکه یک درس و بارها تدریس کرده بودم ولی باز پیش میومد که چیزهای جدیدی ازش یاد بگیرم. اما امسال یک تجربه جدید داشتم. یکی از دانش جویانم به دفتر کارم اومد و در مورد یکی از موضوعاتی که در کلاس درس اقتصاد مهندسی بحث شده بود سوال داشت. موضوع مورد سوال بسیار ساده بود و نشون میداد که دانشجو نتوانسته از کلاس اونچه

دیشب یک قسمتی از سریال بیست و چهار را می دیدم. در بخشی از سریال یکی از شخصیت های داستان مطلبی رو بیان کرد به این مضمون که: حمله به سفارت خانه یک کشور به معنی اعلان جنگ هست. خب این جمله چیز جدیدی رو با خودش نداشت ولی من رو به یاد تسخیر سفارت آمریکا در آبان 1358 انداخت. به این فکر کردم که با این کار دولت ایران یک اعلان جنگ به آمریکا داده است و سئوال این هست که پاسخ آمریکا به این عمل چه بوده است؟ چند ماه بعد از این داستان و در شهریور سال 1359 دولت عراق به